ΚΑΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Κυκλοφορεί σαν ανέκδοτο, αλλά δεν απέχει από την πραγµατικότητα:

υπάρχουν τρεις τρόποι για να γίνει κάτι: ο σωστός, ο λανθασµένος και ο ελληνικός!

Το νόηµα είναι ότι ορισµένα εξωφρενικά πράγµατα µόνο στην Ελλάδα µπορούν να συµβούν.

Υπερβολή; Καθόλου. Το βλέπουµε εδώ και µερικούς µήνες σε ορισµένα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύµατα.

Οι διοικήσεις τους αρνούνται, ή απλώς αποφεύγουν, να ανταποκριθούν σε σχετικό αίτηµα του υπουργείου Παιδείας και να αποστείλουν συγκεκριµένα στοιχεία της λειτουργίας τους.

Τα επίµαχα στοιχεία ζητούνται νοµίµως και ορισµένα µάλιστα κατ’ ουσίαν τα αξιώνει η Βουλή, όπου έχουν κατατεθεί ερωτήσεις βουλευτών στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου.

Είναι στοιχεία συγκεκριµένα, τα οποία υπάρχουν στα αρχεία των ιδρυµάτων και αφορούν πλευρές της λειτουργίας τους, όπως το προσωπικό, η εκλογή διδασκόντων, οι ρυθµοί αποφοίτησης κ.λπ.

Σε οποιαδήποτε ευνοµούµενη χώρα, αυτά τα στοιχεία θα ήταν διαθέσιµα σε πρώτη ζήτηση.

Οχι µόνο για λογαριασµό της κυβέρνησης και του Κοινοβουλίου, αλλά και για τα ΜΜΕ και τους απλούς πολίτες.

Η διαφάνεια και η λογοδοσία πρέπει να αποτελούν τα θεµέλια της δραστηριότητας ενός πανεπιστηµιακού φορέα.

Και όµως, όπως καταγγέλλει (!!!) το υπουργείο Παιδείας, οι αρχές αρκετών πανεπιστηµίων και ΤΕΙ απαξιούν να ανταποκριθούν στις επίµονες γραπτές αιτήσεις του για παροχή στοιχείων.

Κάνοντας χρήση του έσχατου µέσου που διαθέτει, το υπουργείο απειλεί ότι θα διακόψει τη χρηµατοδότηση όσων ιδρυµάτων κωλυσιεργούν στην αποστολή των ζητηθέντων στοιχείων µε διάφορα προσχήµατα. (Ρεπορτάζ σελ. 18)

Πρόκειται για τον απόλυτο ευτελισµό της ακαδηµαϊκής λειτουργίας.

Ενα εκπαιδευτικό ίδρυµα δεν ανταποκρίνεται σε µια υποχρέωσή του και εντέλει επισύρει την τιµωρία του.

Ακόµη και ως συµβολισµός, η στάση των συγκεκριµένων πανεπιστηµιακών αρχών εγγράφεται αρνητικά. Πλήττει ακόµη περισσότερο το κύρος της ανώτατης εκπαίδευσης και υποθάλπει άλλα φαινόµενα αυθαιρεσίας επιµέρους οµάδων της πανεπιστηµιακής κοινότητας.

Τα πανεπιστήµια και τα ΑΕΙ έχουν διοικητική αυτονοµία και ακαδηµαϊκές ελευθερίες, αλλά δεν βρίσκονται εκτός της ελληνικής επικράτειας. Ισχύουν και για τις διοικήσεις τους οι ελληνικοί νόµοι. Στον βαθµό που αυτοί οι νόµοι παραβιάζονται, ορθώς το υπουργείο τούς κλείνει τη στρόφιγγα της χρηµατοδότησης. Η οποία άλλωστε προέρχεται από τους φόρους του ελληνικού λαού που δικαιούται να γνωρίζει το αποτέλεσµα της διαχείρισής τους.

Οσοι αντιδρούν σε ζητήµατα διαφάνειας αδυνατούν να αντιληφθούν ότι προσφέρουν κακές υπηρεσίες στην εκπαίδευση και τη δηµοκρατική συγκρότηση της ελληνικής Πολιτείας.

Εκτός και αν έχουν κάτι να κρύψουν...


http://www.tanea.gr/