Το Τυρί


Εκείνο το καλοκαίρι, παρά ήταν ζεστό. Η θερμοκρασίες έφταναν τους 42 βαθμούς Κελσίου.
Είχαμε πάει οικογενειακώς με το αυτοκίνητο στην Ελλάδα (απο Γερμανία), και μετά με καράβι, μέσω Ιταλίας. Όπως όμως γίνεται πάντοτε με όλα τα ωραία, έτσι τελείωσαν και οι ημέρες των διακοπών σε χρόνο ρεκόρ, κι ετοιμαστήκαμε για την επιστροφή στα κάτεργα.

Σαν να έπιασε το αφτί μου την πρώην μου να λέει κάτι για τυρί, μιλώντας με την μάννα της.
Πετάχτηκα πάνω σαν σούστα έντρομος..
_Δεν πιστεύω να θέλεις να πάρεις τυρί μαζί στο αυτοκίνητο..
_Όοοοχι φυσικά, τυριά θα κουβαλάμε;
_Μην τολμήσεις κακομοίρα μου, γιατί αλλίμονό σου. Δεν είναι να χύνεται με τέτοια ζέστη γάρος στο πόρτ-παγκάζ..
_Ηρέμησε, δεν παίρνω.
Ηρέμησα, δεν παίρνει.

Κοντεύαμε Ανκόνα, αν δεν κάνω λάθος, και άξαφνα με χτύπησε στη μύτη.. -ποιά μύτη, στη μούρη με χτύπησε- μια πασίγνωστη μυρωδιά, μια τσίκνα, μια ιδρωτίλα.. όλα τα ξυνά ανακατεμένα δηλαδή.
Την κοίταξα στα μάτια, και την ξαναρώτησα,
_Πήρες τυρί μαζί;
_Πήρα
_Γιατί γαμώ το φελέκι μου πήρες τυρί;
_Άμα δεν σου αρέσει μην το φας, εγώ το ήθελα και το πήρα.
_Μα.. δεν σου είπα να μην πάρεις και μου υποσχέθηκες πως δεν..;
_Το είπα για να μην μουρμουρίζεις
_Και τώρα πιστεύεις πως δεν θα μουρμουρίζω;
_Τώρα δε με νοιάζει, εγώ το πήρα.
_Βρε πουλάκι μου, στη Γερμανία τυριά δεν έχει; Γιατί έπρεπε να κουβαλήσουμε τυριά απο Ελλάδα σαν τους τσιγγάνους;
_Σαν τα Ελληνικά δεν έχει
_Αν χύθηκε ο γάρος στο αμάξι, δεν θα φας τυρί, αλλά τον τενεκέ στο κεφάλι
_Δεν χύνεται, είναι καλά σφραγισμένο το δοχείο
_Και εμένα τι μου μυρίζει;
_Οι κάλτσες σου θα μυρίζουν..
_Οι κάλτσες μου;
_Οι κάλτσες σου ναι
_Οκ... οι κάλτσες μου. Μακάρι να 'ναι οι κάλτσες μου, γιατί αν είναι αυτό που φαντάζομαι, θα γίνει της Δωδώνης όταν φτάσουμε.

Δεν κάνω πλάκα, το αμάξι πίσω ήταν μούσκεμα απο τον γάρο. Όσα ρούχα και παπούτσια βράχηκαν, τα πετάξαμε. Την μοκέτα του πόρτ-παγκάζ την έπλενα επι δύο βδομάδες με ειδικά χημικά, μα η μυρωδιά δεν έφευγε με καμία δύναμη.
Δεν άντεχα να οδηγήσω με κλειστά παράθυρα, τόσο έντονη είχε αρχίσει να γίνεται. Ξήλωσα την μοκέτα, έβαλα νέα, πάλι τίποτε. Είχε ποτίσει την λαμαρίνα του αμαξιού.
Αποφάσισα να το πουλήσω..

_Με συγχωρείτε, μου είπε ο υπάλληλος όταν μπήκε να το δεί απο μέσα, πέθανε κανένας μέσα στο αυτοκίνητο;
_Τι λές ορέ χλιμίντζουρα, σου μοιάζω για πεθαμένος;
_Εσείς; όχι βέβαια..
_Τότε τι σαχλαμάρες μου λές, αφού το αμάξι δικό μου είναι
_Ναι.. καταλαβαίνω, μα έχει μια μυρουδιά.. καταλαβαίνετε, και δεν ξέρω απο τι προέρχεται..
_Απο Δωδώνη φίλε μου, απο κεί προέρχεται
_Δωδώνη;
_Ναι, απο τυρί Δωδώνης
_Τότε, λυπάμαι, μα θα σας κόψω απο την τιμή 1200 Μάρκα
_Κόψτα ρε να τελειώνουμε γιατί με έπνιξε η μπόχα

Σηκώθηκα με το νέο μου αμάξι, και πήγα σπίτι φουρκισμένος, και κατά 1200 Μάρκα φτωχότερος.
_Πές μου κάτι ρε συ γυναίκα
_Πόσο κάνει εδώ ένας τενεκές τυρί;
_Νομίζω 40 Μάρκα, γιατί;
_Και ο τενεκές που έφερες απο Ελλάδα, πόσο έκανε;
_Αααα, εκεί έκανα οικονομία, μόνο 20 Μάρκα το πήρα
_Οικονομία έκανες, ε;
_Ναι
_Ξέρεις πόσο κόστισε ο τενεκές σου;
_Πόσο;
_Χίλια διακόσια Μάρκα, δίχως να υπολογίσω τα ρούχα και τα παπούτσια που πετάξαμε.. ξέρεις πόσους τενεκέδες αγόραζες απο εδώ;

Συμπέρασμα: Όταν μια γυναίκα σου λέει όχι, εννοεί ναι, λέγοντάς σου ψέματα, και σε κοιτάζει και στα μάτια!


Το Τυρί






Ένα κείμενο από τον φίλο μου τον...ΑΑΤΟΝ

Σχόλια