Μέχρι εκείνη την στιγμή, όλα δούλευαν «ρολόι» για το συγκρότημα του Γιόνας Καζλάουσκας. Τα τρίποντα του Μίλος Τεόντοσιτς έβρισκαν στόχο, ο Αντρέι Κιριλένκο έκανε όλη τη «βρώμικη» δουλειά και οι ψηλοί της ρωσικής ομάδας είχαν εγκλωβίσει τον Ολυμπιακό, που αγωνιζόταν, ουσιαστικά, χωρίς «καθαρόαιμο» σέντερ.
Απονενοημένο διάβημα; Λευκή πετσέτα; Ό,τι κι έκανε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, πέτυχε. Μέσα ο Μάντζαρης, μέσα ο Σλούκας -για να πάρουν εμπειρίες ή για να «γυρίσουν» τον αγώνα; Πολλοί λένε το πρώτο, όμως έγινε το δεύτερο. Η ΤΣΣΚΑ άρχισε να βρίσκει σίδερο σε κάθε της προσπάθεια, την ώρα που η περιφέρεια των Πειραιωτών έπαιρνε «φωτιά».
Πριν καλά-καλά το καταλάβει κανείς -και, κυρίως, ο... αιώνιος «ύπνος» των πάγκων, Γιόνας Καζλάουσκας- ο Ολυμπιακός βρισκόταν στο κυνήγι των Ρώσων -και μάλιστα από απόσταση αναπνοής.
Στα τελευταία λεπτά του τελικού, η μπάλα ζύγιζε... 100 κιλά. Ο Ολυμπιακός δεν είχε να χάσει τίποτα, οι Ρώσοι είχαν να χάσουν τα πάντα. Οι βολές του πολύπειρου Σισκάουσκας βρήκαν σίδερο και ο Σπανούλης έφυγε στην τελευταία επίθεση. Κρατησε την μπάλα όσο χρειαζόταν, «διάβασε» την αντίπαλη άμυνα και, την κατάλληλη στιγμή, «σέρβιρε» έτοιμο καλάθι στον Γιώργο Πρίντεζη που, με κοντινό «χουκ», δεν αστόχησε. Το τελικό 61-62 ήταν γεγονός, καθώς τα επτά δέκατα του δευτερολέπτου που απέμεναν, η ΤΣΣΚΑ δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
Από κει και πέρα, όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία... Οι σαμπάνιες, οι πανηγυρισμοί, η δικαίωση, ο πανζουρλισμός στις κερκίδες, σε απόλυτο κοντράστ με τους αποσβολωμένους Ρώσους. Ο Αντρέι Κιριλένκο μιλούσε για τη μεγαλύτερη ήττα στην καριέρα του και ο Μίλος Τεόντοσιτς κλωτσούσε και έσπαγε διαφημιστικές πινακίδες, μόνο και μόνο για να ηρεμήσει αργότερα και να σπεύσει για τα συγχαρητήρια στον παλιό του τεχνικό, Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Ο Ολυμπιακός πρωταθλητής Ευρώπης. Απίστευτο, κι όμως πέρα για πέρα αληθινό -και, πάνω απ' όλα, ελληνικό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας παρακαλούμε να είναι κόσμια και χωρίς ύβρεις. Όλες οι γνώμες είναι ελεύθερες.
Περιμένουμε την δική σας....