Πόσο ανθ-Έλληνας είσαι;

Αναδημοσιεύω εναν απίστευτο άρθρο του φίλου μου Νίκου

Δεν είσαι αριστερός. Το καταλάβαμε, καλά κάνεις. Ανήκεις σε άλλη παράταξη. Κανένα πρόβλημα.
Γεννήθηκες από Έλληνες γονείς. OK. Ίσως μιλάς, ίσως και όχι τα ελληνικά. So what?
Δεν παύεις όμως να θεωρείς τον εαυτό σου Έλληνα. Aha! Είσαι όντως;

Ζούμε σε μια περίοδο κρίσης, που όμοιά της είχε ζήσει η Ελλάδα πριν πολλές δεκαετίες. Τόσες, που, λίγοι ζουν ακόμα σήμερα, που να θυμούνται καθαρά. Αυτήν την στιγμή, η πατρίδα, δια μέσου της κυβέρνησης που εκλέχθηκε, δίνει σκληρές μάχες καθημερινά, έχοντας απέναντί της έναν ανελέητο εχθρό. Τους τραπεζίτες αγκαλιά με τους ανθέλληνες, ξένους και εγχώριους χέρι-χέρι.

Ένας εχθρός ύπουλος, που πολεμάει με όπλα του την φτώχεια των λαών, την πείνα, την μιζέρια, την ανέχεια, τον φόβο για το αύριο, τον τρόμο για το αβέβαιο και σκοτεινό μέλλον, την αγωνία.

Τα μόνα όπλα που έχει η πατρίδα στα χέρια της, είναι, το φρόνημα και την ομοψυχία του λαού.
Τα έχει πράγματι; Πολύ αμφιβάλλω, άοπλη την κόβω.

Με όλα όσα διαβάζω, ακούω και βλέπω, θεωρώ πως το λαό αυτό, δεν του αξίζει να σωθεί.
Έχει μάθει να ζει ραγιάς, έχει μάθει να χρωστάει, έχει μάθει να ξεχνάει, έχει μάθει να αγαπάει τους βιαστές του, να αγαπάει τους κλέφτες, μα να μισεί, να διώχνει και να ξεχνά τους ευεργέτες του.

Βαυκαλίζεται όταν πρέπει να μονιάσει, παθαίνει παράκρουση. Δώσ' του ομόνοια, και τον διάλυσες.
Δεν βγήκε το δικό μου κόμμα; Δεν βγήκε ο αγαπημένος μου πολιτικός; Κάτω η κυβέρνηση, κάτω η χώρα, κάτω τα πάντα, να πεθάνουν όλοι.. αφού δεν βγήκε ο "δικός μας".

Χαίρονται, τρελαίνονται, ηδονίζονται, όταν κάτι πάει στραβά ή δεν είναι όπως το περιμένε η κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση ούτε δέκα ημερών.
Βασιλιάς τους ο τρελο-Άδωνις, ο γελοίος σαλτιμπάγκος, που ακόμα κι αυτός όμως, καταφέρνει να βρίσκει ψηφοφόρους να τον ψηφίζουν. Καμία ελπίδα για μια χώρα με τέτοιο λαό.. 

Περιμένεις λοιπόν "Έλληνα", σαν την ύαινα να χτυπήσεις παλαμάκια στον οποιονδήποτε ανθέλληνα Ευρωπαίο πολιτικό ή τραπεζίτη, ενώ ξέρεις πως το μόνο που θέλει είναι να σου πιεί το αίμα και να σου πάρει την πατρίδα για ένα πινάκιο φακής, κι όμως χαίρεσαι μαζί του.

Τρελαμένος να χορέψεις από χαρά, να γιορτάσεις για την όποια αποτυχία, κι ας θεωρείται "ελληνική", και έτοιμος να αρρωστήσεις, να βγάλεις κακό σπυρί στον "κάλο" αν τύχει και δεις καμιά επιτυχία.. κι ας θεωρείται και πάλι "ελληνική".

Και ακόμη επιμένεις να σε θεωρείς "Έλληνα"; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;

Το έγραψα και θα το ξαναγράψω.. Δεν είμαι, κι ούτε ποτέ θα γίνω αριστερός. Δεν θα γίνω όμως, ούτε δεξιός, ούτε κεντρώος, ούτε χρυσαυγίτης, ούτε τίποτε άλλο, που να έχει κάποιο χρώμα.
Ένα μονάχα θέλω να είμαι, και μόνο αυτό.. Έλληνας. 

Και το "Έλληνας", δεν είναι ένα "συγκεκριμένο" χρώμα.. 
Είναι «όλα τα χρώματα μαζί, όλα σε ένα».
Τίποτε άλλο.

Για σκέψου ξανά τώρα, και πες μου, είσαι πολύ σίγουρος ότι είσαι Έλληνας;

Νίκος Ράμμος
http://www.tgbnews.com