Μπορεί ένα παιδί δημοτικού να κάνει σοβαρό διάλογο;

Πολλοί γονείς αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους ως ένα "μωρό" που δεν καταλαβαίνει.Ειδικότερα όταν αυτα τα παιδιά βρίσκονται στις μικρές τάξεις του δημοτικού σχολείου. Αυτό όμως και σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει απο αρκετά κέντρα δεν ισχύει.
Τα πιδιά μπορούν απο την πρώτη κιόλλας δημοτικού να συμμετέχουν σε ένα πολύ επικοδομητικό διάλογο με τους γονείς τους αρκεί να γίνεται με ίσους όρους. Και εξηγούμε ακριβώς τι εννοώ.

Όταν θα μπείτε σε μια παρέα με Άγγλους θα μιλήσετε αγγλικά. Όταν θα είστε με καθηγητές σε κάποιο τραπέζι  θα προσπαθήσετε να μιλήσετε με λέξεις και εκφράσεις που να δείχνουν ένα επίπεδο στον λόγο σας.Όταν θα μιλήσετε με τον κολλητό σας για το ποδόσφαιρο ή την φιλενάδα σας για την μόδα θα χρησιμοποιήσετε την καθομιλουμένη.
Έτσι λοιπόν και με τα παιδιά, θα πρέπει να γίνεται παιδί και εσείς, για να μπορέστε να μιλήσετε σοβαρά μαζί τους. Να μην μπλέκονται στον διάλογο σας έννοιες που ακόμα αδυνατεί να κατανοήσει ή δεν δέχεται.

Τα παιδιά έχουν συγκεκριμένο εύρος γνώσεων και το να επιβάλλουμε στο μυαλό τους νέες ιδέες που πρώτα δεν τους έχουμε δόσει να καταλάβουν.Όταν λοιπόν θέλουμε να μιλήσουμε με το παιδί μας για τα προβλήματα και τους κινδύνους που υπάρχουν απο τους εξωσχολικούς, δεν θα πρέπει να βάζουμε στην κουβέντα μας προτάσεις που θα τον/την μπερδέψουν. Τα παιδιά ξεχωρίουν δυο πολύ βασικές έννοιες. Κακο/Καλό  και Χάνω/Κερδίζω.Άρα μια πρόταση τύπου: "Αν πας κόντα σε αυτόν τον ΚΑΚΟ κύριο μπορεί να σε πάρει και να ΧΑΣΕΙΣ την μαμά" θα του δόσει να καταλάβει πολλά περισσότερα απο την ανάλυση του, τι ακριβως ειναι αυτος,τι δίνει ως αντάλλαγμα και κυρίως τι συμβαίνει όταν σε πάρει.

Προσπαθείστε να γίνετε παιδιά και να καταλάβετε πως βλέπουν τον κόσμο τους.